Επεισοδιακή και με δυσκολίες ήταν η συνάντηση εκπροσώπων γονέων και εκπαιδευτικών με τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής, Δημήτρη Γκίνη, χθες το μεσημέρι. Σκοπός της συμφωνημένης συνάντησης ήταν να διαμαρτυρηθούν οι φορείς της εκπαίδευσης για τις συγχωνεύσεις σχολείων και να ζητηθεί από την περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης η υπεράσπιση των αιτημάτων τους Εκ μέρους της Ένωσης Συλλόγων Γονέων της 5ης Δημοτικής Κοινότητας παραβρέθηκε ο Γραμματέας, Γιάννης Σαρρής, ο οποίος καταθέτει και την εξής ενημέρωση:
Η συνάντηση με τον Περιφερειακό Διευθυντή
Εκπαίδευσης Αττικής Δημήτρη Γκίνη προγραμματίστηκε μετά από πρωτοβουλία των
συλλόγων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας Παρθενών – Αριστοτέλης- Αθηνά. Σ αυτήν
είχαν δηλώσει συμμετοχή μεταξύ άλλων οι Ενώσεις συλλόγων γονέων 3ης
– 4ης – 5ης ΔΚ Αθήνας – Αγίας Βαρβάρας – Αιγάλεω –
Ζωγράφου – Γλυφάδας – Πετρούπολης – Πεντέλης- Μελισσίων και μέλη των ΔΣ
συλλόγων γονέων σχολείων.
Σε αυτές τις περιοχές έχουν εντοπιστεί
και τα σοβαρότερα προβλήματα από τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις και τους
υποβιβασμούς σχολικών μονάδων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
(δημοτικά-νηπιαγωγεία). Και είναι σε εξέλιξη αντίστοιχες κινητοποιήσεις.
Η συγκέντρωση έγινε γύρω στις 2μμ και
ξεκίνησε αμέσως κάποια διαπραγμάτευση για το πόσοι/ες θα διαβούν την πύλη για
την συνάντηση! Και ενώ είχε υπάρξει συμφωνία για έναν/μια εκπρόσωπο κάθε
συλλογικότητας (δηλαδή είκοσι εκπροσώπους) και είχαν ήδη σημειωθεί τα ονόματα
και οι αντίστοιχοι φορείς, ο αστυνομικός υποδιευθυντής θεώρησε σκόπιμο να
καλέσει διμοιρία ΥΜεΤ. Δεν είναι κατορθωτό να ερμηνευτούν τα κίνητρα αυτής της ενέργειας,
αφού αδυνατούμε να καταλάβουμε πως είναι δυνατόν να φοβήθηκε την παρουσία γονιών,
εκπαιδευτικών και μαθητών ο υπεύθυνος της αστυνομίας. Αυτόν τον κόσμο φοβήθηκε;
Είχε τέτοιες εντολές; Έκανε απλά επίδειξη πυγμής; Έδινε δικαίωμα στον
περιφερειακό διευθυντή για αναβολή της συνάντησης; Της εισόδου των είκοσι
εκπροσώπων στο κτήριο ακολούθησαν νέες διαπραγματεύσεις για την απομάκρυνση των
αστυνομικών οργάνων και των συγκεντρωμένων.
Τελικά βρέθηκε συμβιβαστική λύση και η συνάντηση
έγινε. Αναφέρθηκαν οι λόγοι αντίθεσης μας, μας δόθηκαν απαντήσεις στα όρια της
υπεκφυγής. Και καταλήξαμε στο ότι θα επανεξεταστούν όλες οι συγχωνεύσεις.
Βέβαια τον τελικό λόγο τον έχει το υπουργείο, μας ειπώθηκε.
Ας συνυπολογίσει κανείς πώς τόσο οι
ΔΕΠ, οι σύλλογοι διδασκόντων, οι Δήμοι, οι προϊστάμενοι των διευθύνσεων, όλοι
μα όλοι είχαν γνωμοδοτήσει αρνητικά, όταν είχαν ερωτηθεί υπηρεσιακά. Και πως τα
υπό συγχώνευση σχολεία προέκυψαν από τους υπολογισμούς αριθμών (και μάλιστα όχι
πάντα των σωστών) μαθητών-αιθουσών-διδακτικού προσωπικού! Χωρίς φυσικά να
υπάρχει πρόνοια να υπεισέρχονται παράμετροι του τύπου: μαθητές με μαθησιακές
δυσλειτουργίες, με άλλη μητρική γλώσσα από τα ελληνικά κλπ. Ιλαροτραγωδία, αν
σκεφτεί κανείς πως με τις συγχωνεύσεις στραπατσάρεται στ’ όνομα της
«καταπολέμησης της σπατάλης στον δημόσιο τομέα» αυτή η ήδη τσακισμένη δημόσια
δωρεάν παιδεία. Πως θα προαυλίζονται 350 παιδιά 6~12 χρονών στο ίδιο προαύλιο.
Πως θα κάνουν μάθημα ανά 27 και, στις υπάρχουσες αίθουσες. Πως οι τάξεις
υποδοχής & πρόσθετης διδακτικής στήριξης, τα τμήματα ένταξης, το ολοήμερο
θα συρρικνώνονται σε βαθμό εξαφάνισης. Πως η έννοια «σχολείο της γειτονιάς»
απαξιώνεται πλήρως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για έναν κοινωνικό ιστό που καταρρέει.
