Για τέταρτη βδομάδα τώρα τα παιδιά μας,
φοιτητές και μαθητές, συζητούν, αγωνιούν, διαδηλώνουν, ενώνοντας τις φωνές τους
ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που
καταργεί τον ενιαίο τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ, βαφτίζοντάς τα “μη κερδοσκοπικά”
και καταστρατηγώντας στην πράξη το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Εμείς δεν
μπορούμε παρά να ενώσουμε τη φωνή μας με αυτή των παιδιών μας που αγωνίζονται
για το μέλλον τους!
Δεν μπορούμε να
μείνουμε απαθείς απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις.
Γιατί έχουμε
ήδη πληρώσει και εξακολουθούμε να πληρώνουμε τεράστιο κόστος για τη μόρφωση των
παιδιών μας, για να τους προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, για να
συμπληρώνουμε τις ανεπάρκειες του σημερινού δημόσιου σχολείου, για να τους
προσφέρουμε πρόσβαση σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες...
Γιατί ζούμε και
θα ζήσουμε -όσοι έχουμε σήμερα παιδιά σε μικρότερες τάξεις- την υπερπροσπάθεια
που καταβάλλουν τα παιδιά μας για τις πανελλαδικές εξετάσεις... Όσα
καταφέρουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια της Τράπεζας Θεμάτων και της
Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, θα βρουν
μπροστά τους και τα επόμενα σχέδια της κυβέρνησης, το «Εθνικό Απολυτήριο» για το Λύκειο, όπου θα μετράνε αναλογικά οι
βαθμοί και των τριών τάξεων του Λυκείου στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.
Τι σημαίνει αυτό για μας και τα παιδιά μας; Αυξημένη πελατεία στα φροντιστήρια, δηλαδή ακόμα περισσότερες ώρες στο
ήδη φορτωμένο και εξουθενωτικό πρόγραμμα των παιδιών και ακόμα μεγαλύτερο
κόστος για τις οικογένειές μας, αφού θα καταλήξουν να κάνουν φροντιστήριο όχι
σε τέσσερα, αλλά σε δεκατέσσερα μαθήματα (!) και από όλο και πιο νωρίς, αν
θέλουμε να έχουν κάποια ελπίδα να σπουδάσουν σε δημόσια πανεπιστήμια.
Γιατί ο νόμος
για την Ενίσχυση και Αναβάθμιση (εδώ γελάμε!!!) της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης
που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες (Πέμπτη 18/1/24) στη Βουλή προωθεί συγχωνεύσεις δομών
επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης στα ήδη υπάρχοντα προβληματικά,
γερασμένα στην πλειοψηφία τους και ασυντήρητα κτίρια, με απαρχαιωμένο εξοπλισμό
στα εργαστήριά τους και βιβλία από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, με χιλιάδες
ώρες μαθήματος χαμένες από τις μόνιμες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, με την υποχρηματοδότηση να συνεχίζεται, με ειδικότητες ανάλογα με τις ανάγκες που έχει κάθε φορά η Αγορά
(βλέπε επιχειρήσεις) που θα είναι κυριολεκτικά μιας χρήσης, αφού σύντομα θα
θεωρούνται ξεπερασμένες μιας και δεν στηρίζονται σε ολόπλευρη μόρφωση και
σταθερό υπόβαθρο για την παραπέρα εξειδίκευση. Και το κερασάκι στην τούρτα: Η
θεσμοθέτηση απλήρωτης εργασίας ακόμα και ανήλικων μαθητών στην Επαγγελματική
εκπαίδευση με τον μανδύα της πρακτικής άσκησης...
Παράλληλα,
πολλοί από μας έχουμε ήδη παιδιά και στα δημόσια πανεπιστήμια και αιμορραγούμε
οικονομικά όταν σπουδάζουν σε άλλη πόλη, όταν χρειάζεται να πληρώνουμε δίδακτρα
στα μεταπτυχιακά προγράμματα των δημόσιων πανεπιστημίων, ενώ γνωρίζουμε τις
ελλείψεις των ιδρυμάτων σε καθηγητές (ναι, δεν λείπουν μόνο στα σχολεία!), σε
εργαστήρια που λειτουργούν με απαρχαιωμένο εξοπλισμό, χωρίς να καλύπτουν το
σύνολο των φοιτητών που θέλουν να τα επιλέξουν, με ελλείψεις ακόμα και σε
καθίσματα, με ασυντήρητες και πολλές φορές επικίνδυνες κτιριακές υποδομές που
δεν καλύπτουν τις σύγχρονες επιστημονικές ανάγκες, χωρίς δωρεάν φοιτητικές
εστίες και μέριμνα για όλους τους φοιτητές που σπουδάζουν σε άλλη πόλη και με
τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών που υπάρχουν η διαμονή να γίνεται σε
τριτοκοσμικές συνθήκες...
Γιατί όσων τα
παιδιά δεν κατάφεραν να μπουν σε ένα ΑΕΙ, και επιλέξαμε να φοιτήσουν σε κάποιο
ιδιωτικό ΙΕΚ ή Κολλέγιο, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι το κόστος των διδάκτρων
τους, που είμαστε βέβαιοι ότι θα εκτιναχθεί αν τους δοθεί η δυνατότητα να
αναβαθμίσουν την ταμπέλα τους σε «πανεπιστήμια»...
Το βλέπουμε
εξάλλου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που λειτουργούν παράλληλα
ιδιωτικά και δημόσια σχολεία: Βελτιώθηκαν μήπως τα δημόσια από την ύπαρξη των
ιδιωτικών; Βελτιώθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία από την ίδρυση και λειτουργία των
ιδιωτικών; Μειώθηκαν οι δαπάνες μας για την Υγεία; Μειώθηκε το κόστος της
ενέργειας ή των μεταφορών; Αναβαθμίστηκε ή λειτουργία τους; Ας θυμηθούμε ακόμα
τις επιπτώσεις της αναβάθμισης των σιδηροδρόμων στα Τέμπη… Η εμπειρία μας λέει
πως όχι! Απλά όποιος έχει αγοράζει καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερη Υγεία κ.λπ.
Γι' αυτό έχουν εκτιναχθεί και τα φοιτητικά δάνεια σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η
Βρετανία, η Κύπρος που τόσο διαφημίζει η κυβέρνηση για τα ιδιωτικά τους
πανεπιστήμια κ.λπ. Άρα αυτό που θα φέρουν ουσιαστικά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
θα είναι μια διαρκής οικονομική αιμορραγία για τους φοιτητές και τις
οικογένειες τους.
Ως εδώ!!! Δεν ανεχόμαστε
να κάνουμε διαρκώς στον εαυτό μας το ερώτημα «Πόση Παιδεία μπορώ να αγοράσω για
τα παιδιά μου με τα λεφτά που έχω;». Δεν είναι τα πάντα για πούλημα, δεν είναι
τα πάντα εμπόρευμα. Η μόρφωση των παιδιών μας είναι δικαίωμα δικό τους και δικό
μας!
ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
για να μην γίνει η αδικία νόμος!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1 ΦΛΕΒΑΡΗ 2024, στις 12μ. στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
11 ΦΛΕΒΑΡΗ 2024, ΣΤΙΣ 11:00ΠΜ
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΚΡΑΒΑΣ (ΤΑΫΓΕΤΟΥ 60)
